مدیریت بحران

متاسفانه جمهوری اسلامی هیچوقت در بحرانهایی که چه در داخل و چه در خارج برایش

بوجود آمده ، هیچگاه تدبیری عاقلانه از خود نشان نداده است . در جریان گروگان گیری

هم دیدیم که چگونه آنها را شتابزده تقدیم بوش کرد .در ماجرای جنگ هم ، چه با کوبیدن

بر طبل جنگ و چه با آن عقب نشینی مفتضحانه بی تدبیری خود را به وضوح نشان داد .

بعد از جنگ هم مسئله زندانیان ساسی را با حذف آنها با نا جوانمردانه ترین شکل، مثلا

برای خودش حل کرد. این نظام سرکوبگر که فقط صدای خود را میشنود و هر گونه فکر

و اندیشه عقیده دیگر را مقایر با موجودیت خود می داند ، همواره آن را بی رحمانه سرکوب

کرده است . قتل مخالفان در خارج و داخل را دیدیم که چگونه با الهام از رافت اسلامی انجام

دادند . اینان که همواره بر پویای و غنای ایدئولوژی خود پای می فشارند ، چگونه است که

هیچ حرف و فکری غیر ِ خود را بر نمیتابند. در جریانات سال 58 در کردستان ، زنان و

دختران کرد را اسیر جنگی و هرگونه تعرض به آنان را حق شرعی خود می دانستند و حال

نیز کوچکترین صدای اعتراض را با خشن ترین شکل سرکوب میکنند . جوانی را که فقط به

خاطر مراسم یادبود کسان مورد علاقه خود( عبالرحمن قاسملو) که به دست دژخیمان همین

علمای حاکم به قتل رسید ، این گونه شکنجه و به قتل رساندند. اعتراض مردم به این جنایت

را نیز با بی تدبیری به بحرانی برای خود و ملت کرد بدل کرند . از مردمی که با بیرحمانه

ترین شکل به اعتراض انان پاسخ داده می شود ، چه انتظاری میرود . مگر فراموش کرده ایم

که همین مسلمین چگونه وابستگان به رژیم پهلوی را چگونه در خیبانها به ماشن بستند و کشاندند

تا جان دادند . حال ازاین مردم که فرزندان ، برادران و پدرانشان را در خیابان به گلوله می بندند

و بی محاکمه اعدام میکنند انتظار دارید که بنشینند و شما را موعظه کنند . همیشه امید داشتم که

دیگر هیچگاه در این سرزمین رنگ خشونتی به شکل قیام را 57 نبینم ، ولی متاسفانه مدیریت

. اسلامی به شکل ولایت مطلقه آن ، ظاهرا سرنوشتی دیگر را رقم میزند.